Para ver as diapositivas, prememos aquí, gracias.
Diapositivas sobre mutacións xenéticas e selección natural, e sobre o caso da antropoxénese (coa aparición da cultura e os seus efectos), prememos aquí, gracias.
Para ver as diapositivas, prememos aquí, gracias.
Diapositivas sobre mutacións xenéticas e selección natural, e sobre o caso da antropoxénese (coa aparición da cultura e os seus efectos), prememos aquí, gracias.
Para ver as diapositivas 1-4 do Tema 1 de Psicoloxía, pinchamos aquí, por favor.
Diapositivas sobre a antropoxénese: pinchamos aquí.
Sobre la civilización micénica, ver aquí.
Para ver mapas y cuadros relacionados con Grecia antigua , ver aquí.
Noción de "fysis" de los presocráticos (y de "devenir, cambio"): ver aquí diapositiva en pdf.
Diapositiva sobre HERÁCLITO, ver aquí.
Diapositiva sobre PARMÉNIDES, ver aquí.
Comparación entre Heráclito, Parménides y Crátilo: ver aquí.
Algunos textos de presocráticos: ver aquí.
Finalismo versus mecanicismo: ver aquí.
Anaxágoras como precedente del finalismo platónico, ver aquí.
Mecanicismo atomista de Demócrito, ver aquí.
Pasaje del "Sol" de Platón, pinchamos aquí.
Pasaje de la "Línea" de Platón, ver aquí,
Pasaje de la "Caverna", ver aquí, por favor.
"Timeo", cosmogonía finalista de Platón: ver aquí.
Teoría del alma de Platón; ver aquí.
DEDUCIÓNS e INDUCIÓNS: exemplos e esquemas: pinchamos aquí.
1) CRÁTILO (filósofo grego ateniense de finais do s. V antes de Cristo):
Contemporáneo de Sócrates e seguidor de Heráclito (VI-V a. C.). Mestre de Platón antes que este coñecese a Sócrates.
As teses de Crátilo convenceron a Platón de que o coñecemento non podía basearse soamente nas sensacións.
Segundo Aristóteles IV a. C.), Crátilo afirmaba que, posto que todo está en perpetuo devir e nada hai permanente, as sensacións varían continuamente e tamén varían dun individuo a outro, polo que non é posible establecer nunca a verdade, xa que o obxecto do discurso deveu outro.
O mundo tal como concíbeo Crátilo é o mundo do devir, no que todo flúe (panta rhei) con tal rapidez que resulta imposible captar de maneira estable a esencia das cousas. Nada é estable, todo flúe incesantemente nun fluxo que nunca pode deterse en formas fixas.
A consecuencia paradoxal é a
imposibilidade de nomear as cousas, xa que no momento en que as
nomeo xa se converteron noutra cousa. Cando vexo a unha
persoa e chámoa polo seu nome, en realidade estou a chamar a algo
que xa non está alí. Ante a imposibilidade de nomear as cousas, é necesario
limitarse a sinalalas co dedo.
Non é posible bañarse nas mesmas augas dun río nin unha soa vez, tanto é o devir ao que está suxeito. De aquí séguese a tese cratileana da incognoscibilidade do real: na medida en que nunca é fixo, senón que sempre flúe nun curso ininterrompido, a realidade nunca pode ser captada -e por tanto coñecida- polo pensamento. Crátilo non só é o filósofo do devir, senón tamén o filósofo da incognoscibilidade da realidade.
(Fontes: Enciclopaedia Herder, e Filosofico.net Cratilo Filosofico, ambas na rede).
GORXIAS (filósofo sofista grego, ss. V-IV antes de Cristo):
Apoio para o apartado 7 (Galileo, método experimental: CLIC aquí.
Diapositivas sobre explicación/compresión/apartado 9: CLIC aquí.
Varios enlaces de apoio para o apartado 6 (CC FF):
1) Grandes edificios mesopotámicos da Idade Antiga (templos, pazos, etc.).PREME AQUÍ, por favor.
2) Medida das terras polos exipcios da Antigüidade. PREME AQUÍ, por favor.
3) Quen era Euclides (ss. IV-III antes de Cristo)? PREME AQUÍ, por favor.
4) "Os elementos", de Euclides: definicións, postulados e nocións comúns. PREME AQUÍ, por favor.
5) Axiomas na aritmética: CLIC aquí, por favor.